Osiedle Promieniste

„Wyrównując wzgórze, postawiono nową dzielnicę, która reklamuje się jako miejsce o dobrym nasłonecznieniu, blokowisko, wykorzystując nierówności terenu zostało wybudowane niczym schody” – tokijskie blokowisko, któremu mieszkańcy nadali atrakcyjną nazwę: Osiedle Promieniste jest scenerią akcji mangi autorstwa Inio Asano. Mimo pozytywnej nazwy; pomimo ufności pokładanej przez mieszkańców, że w nowym miejscu, z dala od centrum, będzie im się dobrze żyło, bo z wiarą w lepszą przyszłość, nadzieje mieszkańców okazały się złudne. Nad nowym Osiedlem złowieszczy płaszcz rozpostarła Śmierć.
Komiks Asano składa się z kilku rozdziałów, poprzedzonych prologiem, a zakończonych epilogiem. Każdy z rozdziałów posiada innego głównego bohatera, ale losy wszystkich występujących na kartach komiksu bohaterów się ze sobą krzyżują, zazębiają, wzajemnie na siebie wpływają. Zabieg ten jest bardzo atrakcyjny narracyjnie. Został przez autora wykonany bardzo precyzyjnie.
Na początkowych stronach poznajemy Nozu, mangakę, którzy przyjechał wraz ze swoją dziewczyną do Osiedla w celu szukania inspiracji i zbierania materiałów graficznych. Para zaczyna śledzić licealistkę, która rozmawia przez telefon, dwie strony dalej, widzimy tę dziewczynę leżącą na bruku, skoczyła i zginęła na miejscu. Z kim rozmawiała przed śmiercią? Gdzie zniknął jej telefon? Kilka stron dalej retrospekcja i już wiemy, że dziewczyna rozmawiała z Tasuku, który po śmierci matki i zdziwaczeniu ojca, postanawia zostać „koordynatorem samobójstw”. Poprzez Tasuku poznajemy Haruko, jej losy także zostają opowiedziane w kolejnej retrospekcji, w niej pojawiają się inne postaci, wysuwające się następnie na główny plan. Taka szkatułkowa budowa akcji przywodzi na myśl rosyjskie matrioszki, jak już wspomniałem powyżej, autorska wizja jest niezwykle precyzyjna i szczegółowo opracowana.
Nagłe zmiany perspektywy przywodzą na myśl ruch kamery filmowej, która rejestruje niby te same zdarzenia, te same postaci, a jednak punkt widzenia jest inny. Takie podejście powoduje, że nie możemy jednoznacznie ocenić bohaterów. W jednej historii są „tymi złymi”, ale już w następnej wnikamy głębiej, poznajemy motywy ich działań i wcale nie jest nam tak prosto ich ocenić, wydać wyrok. Emocje odczuwane przez bohaterów to najczęściej pustka, bezsens, „bezczas i niemiejsce”, nie radzą sobie z nimi, dlatego tak wielu z nich kończy ze sobą.
Osiedle zaspokaja wszystkie potrzeby mieszkańców, w jednym miejscu jest wszystko, co potrzeba do życia. Jest park, szpital, przedszkole, fabryka, w której pracuje większość dorosłych. Nie trzeba wyjeżdżać. Dlatego ważnym elementem scenografii jest przystanek autobusowy oraz autobus, który w epilogu nabiera cech magicznych.
Osiedle Promieniste to obyczajowa opowieść z elementami realizmu magicznego rodem z Ameryki Łacińskiej. Opowieści snute przez Inio Asano, mimo że w dużym stopniu dotyczą nudy, wcale nie nudzą. A postaci i ich problemy wydają się bardzo znajome.

Inio Asano (scen. & rys.), „Osiedle Promieniste”, tłum. Radosław Bolałek, Hanami, Warszawa 2010.

[scenariusz: 4+, rysunki: 4, kolory/cienie: 3]

{komiks można kupić :tu: lub :tu:}

Recenzja napisana dla serwisu Aleja Komiksu, aby ją przeczytać, wystarczy kliknąć :tu: tak! :tu: